เขาเป็นชายร่างใหญ่กำยำ เสียงมีอำนาจและท่าทางดุดัน
เธอเป็นผู้หญิงอ่อนหวานและละเอียดอ่อน เขาทั้งสองแต่งงานกัน
เขาคอยดูแลมิให้เธอต้องขาดแคลนสิ่งใด
เธอ ดูแลงานบ้านและอบรมเลี้ยงดูลูกๆ จนลูกๆเติบโต แต่งงานและจากบ้านไป ก็ เหมือนเรื่องราวทั่วๆไป...
แต่เมื่อลูกๆจากกันไปมีครอบครัวหมดแล้ว แม่ก็ไม่มีรอยยิ้มอีกเลยและกลายเป็นคนเจ็บออดๆแอดๆ
เธอเริ่มเบื่ออาหารและไม่นานก็นอนซมอยู่แต่บนเตียง ฝ่ายสามีรู้สึกเป็นห่วงจึงนำเธอส่งโรงพยาบาล และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
ผู้เชี่ยวชาญคนสุดท้ายเข้ามาดึงแขนชายผู้เป็นสามี
เรียกไปพูดต่างหากว่า "ผมบอกได้แต่เพียงว่า ภรรยาของคุณไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป"
ชายร่างใหญ่ไม่พูดอะไรเลย ได้แต่นั่งข้างๆเตียงของภรรยาและกุมมือเธอไว้
มือเล็กๆแบบบางนั้นอยู่ในอุ้งมือของเขา...
เขาพูดกับเธอด้วยเสียงเข้มแข็งและมั่งคงว่า "คุณจะต้องไม่ตาย"
"ทำไมล่ะ" ภรรยาถามด้วยเสียงอ่อนระโหย
"เพราะว่า... ผมต้องการคุณ" สามีตอบ "แล้ว ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้..."
ตั้งแต่เวลานั้น สุขภาพของเธอดีขึ้นเรื่อยๆ และเดี๋ยวนี้เธอก็แข็งแรงแล้ว
ในระหว่างนั้นบรรดาแพทย์และผู้เชี่ยวชาญก็ยังคงวินิจฉัยเกี่ยวกับ อาการของโรค
ที่ทำให้เธอเกือบ ต้องเสียชีวิตและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
พวกเขาต่างพยายามหาว่า ยาอะไรหนอที่สามารถรักษาเธอได้รวดเร็วถึงเพียงนี้.....
อย่าคอยจนถึงพรุ่งนี้ เพื่อจะบอกว่า "คุณรักเขา" บอกเสียเดี๋ยวนี้เลย และจงอย่าคิดเป็นอันขาดว่า
"แม่ ภรรยา และลูกชายของผมน่าจะรู้ดีว่า ผม รักพวกเขามากแค่ไหน" แน่นอน พวกเขาคงรู้ แต่ว่าตัวคุณเองก็คงไม่เบื่อที่จะได้ยินประโยคนี้ซ้ำๆไม่ใช่หรือ จะเป็นเวลากี่โมงกี่ยามก็ช่าง คุณน่าจะยกหูโทรศัพท์ขึ้นและพูดว่า
"ผมเองนะ ผมเพียงอยากจะบอกคุณว่า... ผมรักคุณ"
คุณน่าจับมือคนที่คุณรักและบอกเขาว่า "ฉันต้องการคุณ ฉันรักคุณมากที่สุด"
ความรัก คือ ชีวิต ความรักทำให้โลกของคนเป็น แตกต่างจากโลกของคนตาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น